مطالعات دانشجویی

مطالبی از قرآن و احادیث، نکاتی از سیره بزرگان و مقالات شخصی

مطالعات دانشجویی

مطالبی از قرآن و احادیث، نکاتی از سیره بزرگان و مقالات شخصی

مطالعات دانشجویی


امام خامنه ای:
باید در کشور ما و در میان جامعه‌ى ما ترتیبى اتّخاذ بشود که همه‌ى آحاد مردم به‌نحوى با قرآن انس داشته باشند و مفاهیم قرآنى براى اینها مفهوم باشد و معانى قرآن را درک کنند، به قرآن مراجعه کنند؛ ولو به طور اجمال از مفاهیم قرآنى سر دربیاورند.
(8 تیر 1393)

********************

امام خامنه‌ای:
«دشمنان می خواهند یاد شهدا احیا نشود برای اینکه جاده شهادت کور بشود» (6 اسفند 1397)

آخرین مطالب

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آیت الله بهجت» ثبت شده است

 

آیت الله بهجت

 یکی از دوستان ما که یک نسبت سببی هم با ما دارد، ایشان خادم افتخاری حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌علیها است. یک روز در هفته آنجا می‌رود و به صورت افتخاری کفشداری انجام می‌دهد. ایشان می‌گفت ده، بیست، سی سال پیش‌تر یک پیرمرد ساده‌ای اینجا به کفشداری می‌آمد و ما هم کفش او را می‌گرفتیم.

 

یکبار که اینجا آمد ایامی بود که یک مقدار جلوترش باران آمده بود و کوچه‌ها گل‌آلود بود. آن‌وقت‌ها همه خیابان‌ها آسفالت نبود، سی سال پیش‌تر، خیلی از کوچه‌ها گِلی بود. زوّار که اینجا می‌آمدند غالباً کفش‌هایشان گِلی بود و آنجا می‌گذاشتند و خاک‌هایش می‌ریخت. این آمد و زیارت کرد و کفشش را که گرفت و پوشید، روی این پیشخوانی که ما کفش‌ها را می‌گذاشتیم یک مقدار از این گل کفش‌های زوّار ریخته بود. ایشان دو دست‌هایش را روی این خاک‌ها زد و به سر و صورتش مالید. ایشان یکی از علمای بزرگ بود ولی من نمی‌شناختم که چه کسی بود؟ در دلم گفتم عجب آخوند ساده‌ای است، خاک کفش زوار که گل‌های کوچه بوده و اینجا آمده، این چقدر ساده است که از این خاک برمی‌دارد و به سر و صورت می‌مالد! بعد از چندی تحقیق کردم که این کیست؟ گفتند این آقای بهجت است.

 

آن کسی که همه ما چیزهایی از کمالات ایشان را شنیدیم، بالاخره ایشان از مراجع بودند و کمالات معنوی یا کراماتی برای ایشان قائل‌اند و ما هم چیزهایی شنیدیم، خاک کفش زوار حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌علیها را برای تبرّک به سر و صورتش می‌کشید. این مال چیست؟ فرقش با من این است که معرفت او بیشتر است، او می‌داند حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌علیها کیست؛ آن کسی است که به خاطر او زائرانی که به زیارتش می‌روند هم ارزش پیدا می‌کنند، کفششان هم ارزش پیدا می‌کند، خاک کف کفششان هم ارزش پیدا می‌کند. آن خاک، تبرک می‌شود، به سروصورتش می‌کشد چون در این ارتباط، خودش را با حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌علیها مرتبط می‌کند. ایشان یک دریای رحمت و نور است، او به این وسیله خودش را به حضرت مربوط می‌کند، چیزی هم از او نمی‌خواهد، خاک که به صورتش مالید کسی به او چیزی داد یا به نیتی کرد که فلانجوری بشود؟! نه، فقط به خاطر اینکه دوست داشت. خاک کفش زوار حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌علیها را دوست دارد. اگر بگویند ثواب این از چند سال نماز و روزه بیشتر است، تعجب نکنید چون این معامله نیست، چیزی نمی‌دهد چیزی بگیرد، عشق است.

 منبع: بخشی از سخنرانی آیت الله مصباح یزدی

 آیت الله بهجت

 

دریافت فیلم ارادت عجیب آیت الله بهجت به حضرت معصومه علیها السلام

 

 

احد داوری
۲۲ مهر ۰۳ ، ۲۰:۰۷ موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰ نظر

شرح حدیثی در باره صفات دوست ایمانی از نظر مقام معظم رهبری

 

شرح حدیثی از حضرت امام جعفرصادق علیه‌السلام توسط حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در ابتدای جلسه درس خارج فقه ِ بیست و یکم دی‌ماه 89 (ششم صفر 1432).

*
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اخْتَبِرُوا إِخْوَانَکُمْ بِخَصْلَتَیْنِ فَإِنْ کَانَتَا فِیهِمْ وَ إِلَّا فَاعْزُبْ ثُمَّ اعْزُبْ ثُمَّ اعْزُبْ مُحَافَظَةٍ عَلَی الصَّلَوَاتِ فِی مَوَاقِیتِهَا وَ الْبِرِّ بِالْإِخْوَانِ فِی الْعُسْرِ وَ الْیُسْر» (شافی، صفحه‌ی 652)

*
فی الکافی، عن الصّادق (علیه‌السّلام): «اختبروا اخوانکم بخصلتین». اخوان، منظور مطلق معاشرین، علی‌الظاهر نیست. یعنی آن کسانی که میخواهید به عنوان برادران خود و افرادی که با آنها صداقت دارید، افراد نزدیک، کسانی را که به این عنوان میخواهید انتخاب کنید، این دو صفت را در آنها حتماً ملاحظه کنید. «فان کانتا فیهم»؛ اگر این دو صفت در آنها بود، چه بهتر؛ «و الّا فاعزب ثم اعزب ثم اعزب». عَزَبَ یعنی فاصله گرفتن، از آنها رو پوشاندن. [مثل] «لایعزب عنه مثقال ذرّة»(سبأ: 3) که در قرآن کریم هست. دوری کنید از آنها. از آنها رو بپوشانید و دوری کنید.

این دو صفت چیست؟ «محافظة علی الصّلوات فی مواقیتها». یکی این [که محافظ نماز باشند]. در مواقیت، لابد مراد مواقیت فضیلت است؛ و الّا مطلق مواقیت اگر مورد نظر باشد، ولو آخر وقت، اینکه خب، اگر کسی نکند این کار را، فاسق است. میخواهند بفرمایند که اهل نماز در وقت خود باشد، یعنی وقت فضیلت. مرحوم آقای بهجت (رضوان اللَّه علیه) -[که] مکرر این را از ایشان ما شنیدیم، هم خودمان شنیدیم، هم بالواسطه دیگران هم نقل کردند- میگفتند استادشان - علی‌الظّاهر مرحوم آقای قاضی مثلاً - به ایشان گفتند که اگر کسی نماز اول وقت را مراقبت بکند، من ضامنم برای نجات او، یا برای مثلاً رسیدن او به درجات بالا؛ یک همچین تعبیری. بنده یک وقت از ایشان پرسیدم که لابد نماز خوب دیگر؟ گفتند: خب، بله؛ نماز درست و حسابیِ با توجه، در اول وقت. اگر این را کسی مراعات بکند، این خودش یک عاملی است که انسان را عروج میدهد و به مراتب بالای توحیدی میرساند. یکی این.

«و البرّ فی الاخوان فی العسر و الیسر». صفت دوم هم یک صفت اجتماعی است. اوّلی صفت فردی بود، بینه و بین اللَّه بود؛ این دومی بینه و بین النّاس است. کسی باشد که صفتش این باشد، که به برادرانش نیکی میکند؛ هم در عسر، هم در یسر. حالا این عسر و یسر، چه عسر و یسر خود انسان، ولو در عسر هم باشد، سختی هم باشد، بالاخره کمک میکند؛ حالا تنگدستی دارد، مالی ندارد که کمک بکند، اما میتواند تسلا بدهد، با زبان کمک کند، با آبرو کمک کند؛ هم ممکن است مراد عسر و یسر خود این کمک کننده باشد، هم عسر و یسر آن کمک شونده باشد؛ چون بعضی‌ها هستند، به انسان حاضرند کمک کنند، وقتی که حال انسان خوب است؛ وقتی اقبال به سمت کسی هست، حاضرند به او کمک کنند؛ محبت میکنند، کمک میکنند؛ به مجرد اینکه اقبال از او رو برگرداند، اینها هم رو برمیگردانند. بله، وقتی که اقبال از او ادبار کرد، اینها هم ادبار میکنند. نه، اینجور نباشد؛ در همه‌ی حالاتِ برادرش به او کمک کند و نیکی کند.

 

 منبع: شرح حدیث/ صفات دوست ایمانی

احد داوری
۰۷ تیر ۹۸ ، ۱۲:۰۲ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر