در بخشی از شبهات «ناشناس» مذکور در مطلب قبلی، آمده است:
«از مهم ترین اعتقادات مذهب شیعه، وجود فردی به نام امام زمان است که او را صاحب زمان می نامند. واژه «صاحب زمان» خود یکی از بدترین مصادیق شرک است. خداوند هیچ دلیلی در قرآن برای وجود چنین فردی با این مشخصان نیاورده است ولی شیعیان او را به جای الله، صاحب زمان معرفی می کنند. دقت کنید که در مذهب شیعه تقریبا برای الله چیزی باقی نگذاشتند!»
اما برخی پاسخ ها به این شبهه:
1. شیعیان هیچ گاه امام زمان را به جای الله نگذاشته اند بلکه وی را بنده خدا می دانند و هیچ حدیث، دعا یا نظری از علمای شیعه نمی توان یافت که شیعه در آن ادعا کند که امام مهدی علیه السلام – نعوذ بالله - «الله» باشد (لذا این افراد بر شیعه تهمت می زنند).
2. صاحب در لغت به معنای ملازم و همراه است و فرقی ندارد که مصاحبت جسمانی باشد یا مصاحبت با توجه و عنایت و همت؛ این واژه زمانی به کار می رود که همراهی و ملازمت زیاد باشد، به مالک و دارنده چیزی نیز صاحب می گویند. «اصحاب» نیز از همین ریشه مشتق شده است و به معنای مطیع بودن است که در اثر همراهی و یاری حاصل می شود. این واژه در قرآن بر پیامبر اطلاق شده است که در کنار مشرکان برای آنها دلسوزی می کرد: وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ: و رفیق شما مجنون نیست (تکویر: 22). در آیه دیگر به ابوبکر اطلاق شده است: إِذْ یَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ ؛ وقتى به همراه خود مى گفت اندوه مدار (توبه: 40) (مفردات راغب اصفهانی ص 475) مسلم است که کسی ابوبکر را - نعوذ بالله - مالک پیامبر نمی دانست.
3. اعتقاد به امام زمان علیه السلام منحصر به شیعه نیست و روایات متعددی در باره آن حضرت نقل شده است که به عنوان نمونه به یک روایت از کتب اهل تسنن ذکر می شود:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرموده اند که« اگر از دنیا باقی نماند،مگر یک روز خداوند آن روز را طولانی می کند تا اینکه در آن روز مردی از من، (یا اهل بیت من) مبعوث کند که نام او با نام من موافق است و نام پدرش با نام پدرم، و زمین را از قسط و عدل پر می کند همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد».
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنْ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ»- قَالَ زَائِدَةُ فِی حَدِیثِهِ: «لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ»- ثُمَّ اتَّفَقُوا: «حَتَّى یَبْعَثَ فِیهِ رَجُلًا مِنِّی أَوْ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمُ أَبِی زَادَ فِی حَدِیثِ فِطْرٍ: «یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَ جَوْرًا»- وَ قَالَ فِی حَدِیثِ سُفْیَانَ: «لَا تَذْهَبُ أَوْ لَا تَنْقَضِی الدُّنْیَا حَتَّى یَمْلِکَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی». (سنن ابی داود، ج 4 ص 1831)
4. در قرآن به لفظ مهدی یا صاحب الزمان همچون تعداد رکعات نماز اشاره نشده است، اما در تفسیر برخی از آیات، روایاتی نقل شده است که به حکومت امام زمان یا یاران و اصحاب آن حضرت مرتبط است. (برای مطالعه به مقاله «عبد صالح در قرآن» از نویسنده مراجعه فرمایید).
در پایان یکی از ادعیه مربوط به امام زمان علیه السلام تقدیم می گردد تا بخش کوچکی از دهها فضیلت و اعتقاد شیعه نسبت به آن حضرت روشن شود:
السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ الْمُسْتَضْعَفِینَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُذِلَّ الْکَافِرِینَ الْمُتَکَبِّرِینَ الظَّالِمِینَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِین (البلد الامین ص 158)
سلام بر تو ای عزت بخش مومنان مستضعف، سلام بر تو ای ذلیل کننده کافران متکبر ظالم. سلام بر تو ای مولایم ای صاحب الزمان ای فرزند رسول خدا. سلام بر تو ای صاحب الزمان ای فرزند امیر مومنان و فرزند فاطمه زهرا سرور زنان جهانیان.
فعلا به همین اندازه اکتفا کرده و پاسخ بقیه شبهات به زمانی دیگر موکول می شود
