عمرو بن عاص به هنگام فتح مصر، در جایی که امروز فسطاط نام گرفته است، خیمه زده بود. روزی که اردو می خواست از جای خود برخیزد و به جای دیگر رود، به او گفتند: کبوتری بر فراز چادر تو آشیانه کرده و تخم نهاده است. اگر چادر برچینیم، این تخم ها می شکند و این کبوتر نر و ماده آزرده می شوند.
عمرو بن عاص گفت: چادر برپا بماند، یک تن از سپاهیان همین جا توقف کند تا این کبوتر بچه های خود را پرواز دهد، سپس چادر را برچیند.
زیبایی ها و زشتی های کربلا، سید محمد حسین راجی، مشهد: کتابستان ماجد، 1397، چاپ اول، صفحه 249
زمانی که واقعه کربلا به پایان رسید، لشکر یزید سرهای به نیزه و اسرا را در کوچه های شهر کوفه می گرداندند. وقتی اسرای اهل بیت علیهم السلام را وارد کوفه کردند، کوچه به کوچه، حتی در کوچه های یک متری و دو متری می گرداندند تا اینکه به کوچه ای رسیدند. دیدند عمر سعد در جلو این کوچه ایستاده و دست های خود را به دو طرف دیوار چسبانده است و از عبور اسرا جلوگیری می کند!
از او پرسیدند: چرا مانع عبور آنها می شوی؟!
پاسخ داد: در این کوچه! خانه کودک یتیمی است که تصرف در مال یتیم بدون اجازه ولی او یا حاکم شرع جایز نیست؛ بنابراین نمی گذارم از این کوچه استفاده کنید.
منبع: زیبایی ها و زشتی های کربلا، سید محمد حسین راجی، مشهد: کتابستان ماجد، 1397، چاپ اول، صفحه 259 و 260
