دعای امام سجاد علیه السلام برای مرزداران

 
امام زین العابدین علیه السلام در دعای 27 صحیفه سجادیه، به مرزداران دعا کرده است، ترجمه بخشی از دعای آن حضرت چنین است: 
 
بخشی از ترجمه دعا:
 
✅خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست 
و به عزّتت مرزهای مسلمانان را محکم و استوار ساز 
و با نیرویت نگهبانان مرزها را توانایی بخش
و عطایای آنان را به توانگری‌ات کامل و سرشار کن.
 
✅خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و
 تعدادشان را بیافزا 
و سلاحشان را تیز و برّا کن 
و اطراف و جوانبشان را محکم و نفوذناپذیر ساز 
و جمعشان را به هم پیوند ده و
 کارشان را رو به راه کن 
و آذوقه آنان را پی‌درپی برسان 
و سختی‌هایشان را به تنهایی کارساز باش 
و به یاری خود نیرومندشان ساز 
و به شکیبایی مددشان ده 
و آنان را در چاره‌جویی، دقّت نظر عنایت کن.
 
✅خدایا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست
 و آنچه را به آن، جاهل‌اند به آنان بشناسان؛ 
و آنچه را نمی‌دانند، به آنان بیاموز؛ 
و آنچه را بینش ندارند، نسبت به آن بینا و آگاهشان کن. 

✅... خدایا! به سبب آن امور، دشمنانشان را در هم شکن 
و دست قدرت آن نابکاران را از ایشان جدا ساز 
و بین دشمن و جنگ افزارشان فاصله انداز 
و بندهای دلشان را از جا بر کن 
و میان آنان و آذوقه‌هایشان دوری انداز 
و در فنون جنگی‌شان سرگردانشان ساز 
و از مقصدشان گمراهشان کن 
و کمک را از آنان بِبُر 
و از تعدادشان بکاه 
و دلشان را از بیم و ترس پر کن 
و قدرتشان را از فعّالیّت برضد مرزداران باز دار 
و زبانشان را از سخن علیه آنان ببند 
و با شکست خوردنشان، گروه پشت سرشان را پراکنده ساز 
و شکست آنان را مایۀ عبرت دیگران کن 
و با خواری و زبونی آنان، آرزوهای کسانی را که پس از آن‌هایند قطع کن
 
✅خدایا! هر مسلمانی که کار اسلام او را نگران کند و گردآمدن مشرکین ضد مسلمین او را به اندوه دچار کند، پس قصد جنگ یا آهنگ جهاد کند، ولی ناتوانی و سستی او را بنشاند و تنگدستی و حاجت او را وادار به کندی و درنگ کند، یا پیش آمدی او را از رفتن به تأخیر اندازد، یا مانعی در برابر اراده‌اش قد علم کند، نامش را در زمرۀ عبادت‌کنندگان بنویس و ثواب مجاهدان را بر او واجب کن و وی را در سلک شهیدان و شایستگان قرار ده. 

 
 

متن کامل دعا و ترجمه آن (استاد انصاریان)

 

 

فیلم قرائت دعا با ترجمه (تلوبیون)

 
 

باز دلم یاد تو افتاد و ...

آخرین سه شنبه

 

در آخرین سه شنبه، دعای توسلی در دسته خوانده شد که با دعاهای قبلی تفاوت داشت. چهارده بند دعای توسل را چهارده نفر از بچه ها خواندند؛ هر کدام یک بند. ... در عملیات والفجر هشت، از دسته ما همین چهارده نفر به شهادت رسیدند، نه یکی کمتر و نه بیشتر.

 

برگزیده هایی از کتاب «دسته یک؛ بازروایی خاطرات شب عملیات»؛ گردآورنده: اصغر کاظمی؛ تهران، سوره مهر، چاپ دهم: 1388، ص 302

 

نکات دیگری از کتاب «دسته یک»

 

و سلام بر شهیدی که ...

 

عشق است

 

 یکی از دوستان ما که یک نسبت سببی هم با ما دارد، ایشان خادم افتخاری حضرت معصومه^{‌سلام‌‌الله‌‌علیها} است. یک روز در هفته آنجا می‌رود و به صورت افتخاری کفشداری انجام می‌دهد. ایشان می‌گفت ده، بیست، سی سال پیش‌تر یک پیرمرد ساده‌ای اینجا به کفشداری می‌آمد و ما هم کفش او را می‌گرفتیم.

 

یکبار که اینجا آمد ایامی بود که یک مقدار جلوترش باران آمده بود و کوچه‌ها گل‌آلود بود. آن‌وقت‌ها همه خیابان‌ها آسفالت نبود، سی سال پیش‌تر، خیلی از کوچه‌ها گِلی بود. زوّار که اینجا می‌آمدند غالباً کفش‌هایشان گِلی بود و آنجا می‌گذاشتند و خاک‌هایش می‌ریخت. این آمد و زیارت کرد و کفشش را که گرفت و پوشید، روی این پیشخوانی که ما کفش‌ها را می‌گذاشتیم یک مقدار از این گل کفش‌های زوّار ریخته بود. ایشان دو دست‌هایش را روی این خاک‌ها زد و به سر و صورتش مالید. ایشان یکی از علمای بزرگ بود ولی من نمی‌شناختم که چه کسی بود؟ در دلم گفتم عجب آخوند ساده‌ای است، خاک کفش زوار که گل‌های کوچه بوده و اینجا آمده، این چقدر ساده است که از این خاک برمی‌دارد و به سر و صورت می‌مالد! بعد از چندی تحقیق کردم که این کیست؟ گفتند این آقای بهجت است.

 

آن کسی که همه ما چیزهایی از کمالات ایشان را شنیدیم، بالاخره ایشان از مراجع بودند و کمالات معنوی یا کراماتی برای ایشان قائل‌اند و ما هم چیزهایی شنیدیم، خاک کفش زوار حضرت معصومه^{‌سلام‌‌الله‌‌علیها} را برای تبرّک به سر و صورتش می‌کشید. این مال چیست؟ فرقش با من این است که معرفت او بیشتر است، او می‌داند حضرت معصومه^{‌سلام‌‌الله‌‌علیها} کیست؛ آن کسی است که به خاطر او زائرانی که به زیارتش می‌روند هم ارزش پیدا می‌کنند، کفششان هم ارزش پیدا می‌کند، خاک کف کفششان هم ارزش پیدا می‌کند. آن خاک، تبرک می‌شود، به سروصورتش می‌کشد چون در این ارتباط، خودش را با حضرت معصومه^{‌سلام‌‌الله‌‌علیها} مرتبط می‌کند. ایشان یک دریای رحمت و نور است، او به این وسیله خودش را به حضرت مربوط می‌کند، چیزی هم از او نمی‌خواهد، خاک که به صورتش مالید کسی به او چیزی داد یا به نیتی کرد که فلانجوری بشود؟! نه، فقط به خاطر اینکه دوست داشت. خاک کفش زوار حضرت معصومه^{‌سلام‌‌الله‌‌علیها} را دوست دارد. اگر بگویند ثواب این از چند سال نماز و روزه بیشتر است، تعجب نکنید چون این معامله نیست، چیزی نمی‌دهد چیزی بگیرد، عشق است.

 منبع: بخشی از سخنرانی آیت الله مصباح یزدی

 

 

دریافت فیلم ارادت عجیب آیت الله بهجت به حضرت معصومه علیها السلام

 

 

زانوهای بابا

 

امروز داشتیم یک دسته از دارو ها را جابجا می کردیم. مامان گفتند ببین روی این کرم ها چی نوشته بلند خواندم کرم ترک پا، کرم ....
دلم تکان خورد دیدم مامان زیر دست‌هایشان بی صدا گریه می کنند.
 
مدت زیادی بود که به خاطر سفرهای زیاد و پشت هم و سفر با ماشین تو جاده‌های سخت زانوهای بابا دردهای زیادی داشت. گاهی حتی نشستن در نماز براشون سخت می‌شد. به زحمت نماز می‌خواندند.
 
این هفته‌های قبل از شهادت، درد پا اذیت می‌کرد. یک دکتری آمده بود چسب درد زده بود. نمی‌دونم چسب درد رو بد زده بود، چسب بد بود یا پوست حاج‌آقا خیلی حساس بود که اطرافش پر از تاول شده بود. کار به اورژانس و پانسمان و...کشید. من با شنیدن این خبر خیلی به‌هم ریختم. از تصور دردی که می‌کشند خیلی اذیت بودیم. حساسیت فصلی پوستی هم اضافه شده بود. پاشنه پاشون ترک می‌زد. این همه کرم برای همان بود.
وقتی می رفتند تبریز هنوز پاشون پانسمان داشت.
پوست حساس لطیف و پانسمان و تاول‌ها همه در چند ثانیه سوخت.
 

 

بعدترها فهمیدیم بخشی از پای ایشان در ورزقان جا مانده بود و دوستانمان همانجا به خاک سپرده‌اند.
پیکر اربا اربا سهم روضه‌های شب هشتم محرم بود برای حاج‌آقا....
ما را بخرد کاش!

منبع: دلنوشته دختر شهید رئیسی

 

عشق روی گل

 

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشقِ رویِ گل با ما چه‌ها کرد...

 

  

 

غلامِ همتِ آن نازنینم

که کار خیر بی روی و ریا کرد...

 

 
 

خوشش باد آن نسیمِ صبحگاهی

که دردِ شب نشینان را دوا کرد...

پی نوشت: قبل از طلوع آفتاب، ستارگان یک به یک ناپدید می شوند...

 

 

تعیین اولویت های زندگی

 

به لقمان گفتند: بر کدام حکمت خود عزم کردی که عمل کنی؟

گفت: خود را مجبور نمی کنم بر چیزی که دیگران آن را انجام می دهند (و وظیفه آنهاست که انجام دهند) و آنچه را که به من واگذار کرده اند ضایع نمی کنم.

وَ عَنْهُ، عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ: حَدَّثَنِی جَعْفَرٌ، عَنْ أَبِیهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ قَالَ: «قِیلَ لِلُقْمَانَ‏: مَا الَّذِی أَجْمَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ حِکْمَتِکَ‏؟ قَالَ: لَا أَتَکَلَّفُ مَا قَدْ کُفِیتُهُ‏، وَ لَا أُضَیِّعُ مَا وُلِّیتُهُ‏» (قرب الاسناد ص 72)

 

توضیح مختصر: لقمان می گوید من دنبال کاری نمی روم که دیگران آن را بهتر از من انجام می دهند یا وظیفه آنهاست که انجام دهند، اما اگر کاری به من مُحوّل شده و وظیفه من باشد، ضایع نکرده و به بهترین وجه انجام می دهم.

مصادیق متعددی از این حکمت لقمان که مربوط به تعیین اولویت های زندگی است در ساحت های مختلف زندگی فردی و اجتماعی افراد وجود دارد (وظیفه محول شده به دانشجو مطالعه است، وظیفه محول شده به معلم نیز تدریس است، خدا روزی رسان است، وظیفه یک سیاستمدار ... وظیفه یک مسئول جامعه ... وظیفه یک پدر ... وظیفه ... )

 
 پ. ن: در سیاست، اخلاق، فرهنگ و ... چقدر این سخن حکیمانه است.

 

عذاب شبانه یا نمیروز

     

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الف لام میم صاد (1)

کتابى است که به سوى تو فرو فرستاده شده است پس نباید در سینه تو از ناحیه آن تنگى باشد تا به وسیله آن هشدار دهى و براى مؤمنان پندى باشد (2)

آنچه را از جانب پروردگارتان به سوى شما فرو فرستاده شده است پیروى کنید و جز او از معبودان [دیگر] پیروى مکنید چه اندک پند مى‏ گیرید (3)

و چه بسیار شهرها که [مردم] آن را به هلاکت رسانیدیم و در حالى که به خواب شبانگاهى رفته یا نیمروز غنوده بودند عذاب ما به آنها رسید (4)

و هنگامى که عذاب ما بر آنان آمد سخنشان جز این نبود که گفتند راستى که ما ستمکار بودیم (5)

پس قطعا از کسانى که [پیامبران] به سوى آنان فرستاده شده ‏اند خواهیم پرسید و قطعا از [خود] فرستادگان [نیز] خواهیم پرسید (6)

و از روى دانش به آنان گزارش خواهیم داد و ما [از احوال آنان] غایب نبوده ‏ایم (7)

و در آن روز سنجش [اعمال] درست است پس هر کس میزان هاى [عمل] او گران باشد آنان خود رستگارانند (8)

و هر کس میزان هاى [عمل] او سبک باشد پس آنانند که به خود زیان زده ‏اند چرا که به آیات ما ستم کرده ‏اند (9)

و قطعا شما را در زمین قدرت عمل دادیم و براى شما در آن وسایل معیشت نهادیم [اما] چه کم سپاسگزارى مى‏ کنید (10)

و در حقیقت‏ شما را خلق کردیم سپس به صورتگرى شما پرداختیم آنگاه به فرشتگان گفتیم براى آدم سجده کنید پس [همه] سجده کردند جز ابلیس که از سجده‏ کنندگان نبود (11)

 

شوق دیدار

 

امام علی علیه السلام :

از نشانه هاى هر یک از آنان ، این است که او را در دین ، نیرومند مى یابى...

از نیکوکارانِ پیش از خود الگو مى گیرد،

و خود براى کسانى که پس از او مى آیند و طالب نیکوکارى هستند ، الگوست .

اینان ، کارگزاران خداوند و حاملانِ فرمان و طاعت او ، و چراغ هاى (روشنى بخش) زمین او و آفریدگانش هستند.

اینان ، شیعیان و دوستداران ما هستند ، و از مایند و با مایند.

وه که مرا چه شوقى به دیدار آنان است!

 

وَ مِنْ عَلَامَةِ أَحَدِهِمْ أَنْ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِی دِین‏ ... یَقْتَدِی بِمَنْ سَلَفَ مِنْ أَهْلِ الْخَیْرِ قَبْلَهُ فَهُوَ قُدْوَةٌ لِمَنْ خَلَفَ مِنْ طَالِبِ الْبِرِّ بَعْدَهُ أُولَئِکَ عُمَّالٌ لِلَّهِ وَ مَطَایَا أَمْرِهِ وَ طَاعَتِهِ‏ وَ سُرُجُ‏ أَرْضِهِ وَ بَرِیَّتِهِ أُولَئِکَ شِیعَتُنَا وَ أَحِبَّتُنَا وَ مِنَّا وَ مَعَنَا آهاً شَوْقاً إِلَیْهِم‏ (کنز الفوائد، ج 1 ، ص 91 و 92)

 

چرا وضع مالی سید بسیار خوب شد؟

 

[مرحوم سید باقر شفتی] روزی جگری تهیه کرده بود و برای خانواده خود می برد. در بین راه به سگی رسید که از فرط گرسنگی بی حال شده بود و شیر نداشت تا به بچه هایش بدهد. ایشان به حال حیوان ترحم کرد و جگر را به آن حیوان داد.

بعد از ترحم سید باقر به آن حیوان، وضع مالی اش بسیار خوب شد، به حدی که افراد زیادی تحت تکفلش بودند و دارای املاک فراوانی شد به طوری که در سال، هفده هزار تومان - به پول آن زمان- مالیات می داد.

فتحعلی شاه می گفت: «از مالیات شما صرف نظر کنیم؟» ایشان فرمودند: « این مبلغ را واقعا نمی گیرید یا می خواهید از دیگران زیادتر بگیرید؟». فتحعلی شاه گفت: «آنچه از شما گرفته نمی شود در مالیات دیگران سرشکن شده و جبران می شود». ایشان راضی نشدند و فرمودند: «من مالیات خود را می دهم».

ایثار این است که انسان دیگران را بر خود مقدم بدارد، حتی اگر طرف مقابل، یک حیوان باشد.

 

منبع: زیبایی ها و زشتی های کربلا، سید محمد حسین راجی، مشهد: کتابستان ماجد، 1397، چاپ اول، صفحه 68

 

چهارتا پسر دادم که اشکت را نبینم

 

عکس اول را در آورد و گفت: این عکس پسر اولم محسن است

عکس دوم را گذاشت روی عکس محسن و گفت: این پسر دومم محمد است. دو سال با محسن تفاوت سنی داشت.

عکس سوم را آورد و گذاشت روی عکس محمد؛ خواست بگوید این پسر سومم... سرش را بالا آورد، دید شانه های امام [خمینی] رحمه الله دارد می لرزد. فوری عکس ها را جمع کرد زیر چادرش و خیلی جدی گفت: «چهار تا پسرم رو دادم که اشکتو نبینم».

 

منبع: زیبایی ها و زشتی های کربلا، سید محمد حسین راجی، مشهد: کتابستان ماجد، 1397، چاپ اول، صفحه 79 و 80