به گفته یکی از نزدیکان استاد فاطمی نیا؛ استاد عالیقدر اخلاق، طی روزهای اخیر به دلیل عوارض ناشی از درمان، پس از بستری در بخش مراقبت های ویژه و بهبودی نسبی کنونی به توصیه پزشکان در استراحت مطلق به سر می برند، برای شفای ایشان و همه مریض ها دعا کنیم. اللهم اشف کل مریض...
زمان: 12 خرداد 1358/ 7 رجب 1399
مکان: قم
موضوع: چگونگى پیدایش نهضت 15 خرداد
مناسبت: سالگرد حماسه 15 خرداد
مخاطب: ملت ایران
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
با فرا رسیدن 15 خرداد خاطره غم انگیز و حماسه آفرین این روز تاریخى تجدید مى شود. روزى که بنا بر آنچه که مشهور است قریب به پانزده هزار نفر از ملت مظلوم و ستم کشیده ما به خاک و خون کشیده شد. روزى که طلیعه نهضت اسلامى این ملت شجاع و غیور گردیده؛ نهضت عظیمى که بیش از شانزده سال پیش به دنبال قیام روحانیت مسئول و متعهد در مقابل محمد رضا پهلوى- که مخالفتش با اسلام عزیز آشکار و آشکارتر شد- شکل گرفت. روحانیت به اعتراض برخاست و عصر عاشورا، پس از حادثه اى ناگوار، اعتراض با موج عظیم انسانى- اسلامى بالا گرفت و به اوج رسید. و پس از آن، دست ناپاک استعمار از آستین شاه مخلوع در آمد و غائله 15 خرداد- 12 محرّم- را هر چه دردناکتر به وجود آورد.
محرّم چه ماه پر غائله اى، و چه ماه خونى، و چه ماه حماسه آفرینى! ماهى که دستگاه شاهنشاهى بنى امیه را در هم کوبید؛ و ماهى که رژیم شاهنشاهى 2500 ساله جنایتکاران را در هم پیچید. ملت ما نه محرّم را، که شاهد قتل عام هاى وحشیانه جباران است، فراموش مى کند و نه 15 خرداد را که سرآغاز نهضت اسلامى روحانیت است.
نهضت از حوزه علمیه قم، مرکز فقاهت راستین، برخاست؛ و برق آسا در سایر حوزه هاى علمیه و دانشگاه ها و در تهران و سایر شهرها قشرهاى عظیم ملت را فرا گرفت، و همه را به میدان مبارزه کشید. و در سالهاى اخیر که حوادث به دنبال حوادث به وجود آمد؛ و ملت بزرگ با شعار اسلام و فریاد «اللَّه اکبر» و نور ایمان و وحدت کلمه بنیاد پهلوى را از بُن کند. و ملت ما این روز را عزیز مى شمارد. و من روز 15 خرداد را براى همیشه عزاى عمومى اعلام مى کنم. و براى بزرگداشت شهداى خویش در این روز بزرگ در مدرسه فیضیه به سوگ مى نشینم. به امید آنکه با خواست خداوند متعال باقیمانده ریشه هاى گندیده استعمار از بیخ و بُن کنده شود؛ و جمهورى اسلامى مبنى بر احکام نورانى قرآن مجید در کشور ما مستقر گردد.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.
روح اللَّه الموسوی الخمینى
منبع: صحیفه امام، ج8، ص 50 و 51
امام خامنه ای:
«امروز دنیا یک به یک تعداد قربانیان کرونا را در سراسر جهان می شمارد، امّا هیچ کس نپرسیده و نمی پرسد قاتل و مسئول صدها هزار شهید و اسیر و مفقود در کشورهایی که آمریکا و اروپا در آن آتش جنگ را روشن کرده اند کیست؟ نهادهای به اصطلاح حقوق بشری مُرده اند.»
سخنرانی تلویزیونی به مناسبت روز جهانی قدس در مورخه ۱۳۹۹/۰۳/۰۲
دل را ز بیخودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای ز قفس تن پریدن است
از بیم مرگ نیست که سر داده ام فغان
بانگ جرس به شوق به منزل رسیدن است
دستم نمی رسد که دل از سینه بر کنم
باری علاج شکر گریبان دریدن است
شامم سیه ترست ز گیسوی سرکشت
خورشید من بر آی که وقت دمیدن است
سوی تو ای خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پر کشیدن است
بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن که سزاوار دیدن است
با اهل درد شرح غم خود نمی کنم
تقدیر غصه دل من ناشنیدن است
آن را که لب به دام هوس گشت آشنا
روزی «امین» سزا لب حسرت گزیدن است
شعر از مقام معظم رهبری
به یاد سردار دلها شهید سلیمانی عزیز در انتخابات شرکت می کنیم
سیاستمداران [ِسکولار] دنبال این هستند که رقیب را بگذارند کنار، خودشان بروند سر کار. [می‌گویند:] مگر شما بدتان می‌آید که یک وقت فلان گروه در انتخابات ببازد و شما برنده بشوید؟ طبق این دیدگاه، مبارزات سیاسی برای همین است که رقیب را آدم بگذارد کنار، و خودش قدرت را در دست بگیرد. حالا قدرت خوب باشد یا بد؛ فرقی نمی‌کند! بالاخره سیاست یعنی این.
از این دید که نگاه بکنیم باید بنشینیم فکر بکنیم که چکار کنیم در این انتخابات نسبتا برنده بشویم. حالا هر اندازه‌ای که می‌شود. اگر سیصد نفر نشد، صد نفر، نشد، پنجاه نفر. اگر ما دنبال این هستیم باید بگردیم دنبال تاکتیک‌ها و دیگر گفتمان را بگذاریم کنار. دیگر شوخی نکنیم که: «ما اهل گفتمانیم و این حرفها»! بلکه بگوییم: دنبال این هستیم که در انتخابات برنده بشویم؛ چه کنیم بیشتر ببریم، حالا هرچه می‌خواهد بشود! این یعنی باز ما هم به یک معنا سیاست منهای دین را قبول کرده ایم، یعنی دین به کنار؛ ما در سیاست می‌خواهیم برنده بشویم. آیا هدف این است یا چیز دیگری است؟
...
آیا مسأله این است که در انتخابات برنده بشویم؛ حالا با هر عنوانی؟ مثلا به این عنوان که آدم‌های خوب بیایند، ولی بالاخره ما برنده بشویم. آیا هدف این است؟
یا نه ما یک درد دیگری داریم. مسأله این است که معتقدیم همه‌ی این زندگی با همه‌ی این عرض و طول و عمق و تشریفات و ارزش‌هایش فقط یک بازی و سرگرمی است؛ أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ (حدید،۲۰) وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ (انعام، ۳۲) مگر اینکه مقدمه و ابزار باشد برای یک هدف اعلا. آن هدف اعلی چیست؟ رضای خدا. رضای خدا یک هدفی فراتر از پیروزی در انتخابات است؛ ولو از راه شهادت باشد!
....
بله؛ باید بگردیم ببینیم راه رسیدن به رضای خدا چه چیزی را اقتضاء می‌کند و در هر زمانی از چه ابزارهایی استفاده کنیم؛ اما هدف را گم نکنیم! وسط کار – مثل خیلی‌ها که وسط کار ماندند – ما یادمان نرود دنبال چی می‌گشتیم؟
حیدربابا ، مرد اوغوللار دوغگینان
نامردلرین بورونلارین اوغگینان
گدیکلرده قوردلاری توت ، بوغگینان
قوی قوزولار آیین شایین اوتلاسین
قویونلارون قویروقلارین قاتلاسین
مردانِ مرد زاید از چون تو کوهِ نور
نامرد را بگیر و بکن زیر خاکِ گور
چشمانِ گرگِ گردنه را کور کن به زور
بگذار برّه های تو آسوده تر چرند
وان گلّه های فربه تو دُنبه پرورند
شمر زمان دست خود را به خون یکی از پاک ترین انسان ها، تربیت یافته مکتب امام خمینی، رهرو پاک امام خامنه ای در سرزمین شهادت امام حسین علیه السلام آغشته کرد.
بخشی از پیام امام خامنه ای:
«شهادت پاداش تلاش بی‌وقفه‌ی او در همه‌ی این سالیان بود، با رفتن او به‌حول و قوه‌ی الهی کار او و راه او متوقف و بسته نخواهد شد، ولی انتقام سختی در انتظار جنایتکارانی است که دست پلید خود را به خون او و دیگر شهدای حادثه‌ی دیشب آلودند».
به یاد این سخن شهید ابراهیم هادی افتادم:
«روزی که بهشتی شهید شد خیلی ناراحت بودم. اما با خودم گفتم: خوش به حالش که با شهادت رفت، حیف بود با مرگ طبیعی از دنیا بره». سلام بر ابراهیم ص 201
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین
می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش ازین ها حرمت کوی منا دارد حسین
پیش رو راه دیار نیستی، کافیش نیست
اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین
بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین
رخت و تاراج حرم چون گل به تاراجش برند
تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین
بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب
ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین
سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی
چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین
سر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عراق
می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین
او وفای عهد را با سر کند سودا ولی
خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین
دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سر کند، مشکل دوتا دارد حسین
سیرت آل علی (ع) با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین
دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین
بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشک است و خون
دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین
ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین
دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین
اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار
کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین
