ساده ترین تعریف زهد

 

الزُّهْدُ کُلُّهُ بَیْنَ کَلِمَتَیْنِ مِنَ الْقُرْآنِ: قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ: «لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ، وَ لَاتَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ» (حدید: 23) وَ مَنْ لَمْ یَأْسَ عَلَى الْمَاضِی، وَ لَمْ یَفْرَحْ بِالْآتِی فَقَدْ أَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَیْهِ.

(نهج البلاغه، حکمت 439)

 

امام علی علیه السلام فرمودند:

تمام زهد در دو جمله از قرآن مجید آمده است. خداوند سبحان مى فرماید: «تا بر گذشته تأسف مخورید و به آنچه در دست دارید دلبسته و شادمان نباشید».

بنابراین آن کس که بر گذشته تأسف نمى خورد و به آینده (و آنچه در دست دارد) دلبستگى ندارد هر دو طرف زهد (از آغاز تا پایان آن) را در اختیار گرفته است.