دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید...

 

امّ‏ البنین‏ مادر حضرت ابا الفضل «علیه السلام» و همسر امیر المؤمنین پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى عقیل، برادر حضرت امیر، به همسرى على « علیه السلام » در آمد. نامش «فاطمه بنت حزام»، از قبیله «بنى کلاب» و خواهر «لبید» شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‏ اى ریشه ‏دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نیز بسیار مهربان بود.

 

ثمره ازدواج على « علیه السلام » با او چهار پسر بود، به نامهاى: عباس، جعفر، عبد اللّه و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا به شهادت رسیدند.

امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‏ رفت و بچه‏ هاى عباس را نیز به همراه مى‏ برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‏ خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع مى‏ شدند و مى ‏گریستند. اشعارى هم درباره عباس سروده بود.

وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‏ گفتند، مى‏ گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده ‏اند:

 

لا تدعونّى و یک امّ البنین‏		تذکّرینى بلیوث العرین‏
کانت بنون لى ادعى بهم‏		و الیوم اصبحت و لا من بنین ...

 

منبع: فرهنگ عاشورا، جواد محدثى ،ص:55 و 56