جریمه برادر (قابل توجه کاندیداهای ریاست جمهوری)

 

شبی نزدیک چادر دسته به خط شدیم، مانور دسته ای داشتیم. محسن [برادرم و مسئول دسته] فرمان صف جمع داد:

- از جلو نظام ...

من به تنهایی با صدای بلند جواب دادم:

- الله ...

 

گفتم و فهمیدم که اشتباه کرده ام که شب هنگام پاسخ داده ام؛ اما کار از کار گذشته بود. محسن بیست سی متر جریمه ام کرد که هم سختی خودش را داشت، هم جلوی چشم بقیه بود. به نظرم اگر یکی دیگر این اشتباه را کرده بود، فقط ده پانزده تا بشین پاشو جریمه می شد.

 

راوی: حسین گلستانی

کتاب «دسته یک؛ بازروایی خاطرات شب عملیات»؛ گردآورنده: اصغر کاظمی؛ تهران، سوره مهر، چاپ دهم: 1388، ص 294

 

آخرین بوسه نوجوان شهید

 

 

ناگهان در میان ستون ادوات مکانیزه دشمن، یکی را دیدم که به شنی نفربر تکیه کرده. اول فکر کردم زخمی است، چون تکیه داده بود. از هیکل کوچک و لباس خاکی اش معلوم بود که خودی است.

 

چراغ قوه را به صورتش انداختم. نوجوانی شانزده – هفده ساله که پشت لبش هنوز سبز نشده بود. در دستش چیزی بود. دقت کردم، دیدم عکس امام است. انگار در ثانیه های پایانی، عکس امام را در آورده و بوسیده بود. حیران او را روی زمین خواباندنم و با کمک رضا او را عقب بردیم.

 

 راوی: حمید رضا رمضانی

 کتاب «دسته یک؛ بازروایی خاطرات شب عملیات»؛ گردآورنده: اصغر کاظمی؛ تهران، سوره مهر، چاپ دهم: 1388 ص 245

 

مزه شکلات چطور بود؟

 

یک بار هم سعید [پور کریم] از من در خواستی کرد. از من که به مرخصی شهری  می رفتم، خواست که برایش شکلات تک تک بخرم، پولش را هم جلوتر پرداخت. من هم از دزفول برایش خریدم و آوردم.

 

چند روز بعد پیله کردم که مزه شکلات چطور بود؟ وقتی از جواب طفره رفت، فهمیدم معما و داستانی دارد و سرانجام متوجه شدم که آن شکلات را برای خود نخواسته وبه دیگری داده است؛ شاید به اکبر مدنی که کمکش بود و با هم خیلی ایاغ و صمیمی بودند.

 

پرسیدم: حالا چرا دو تا نخریدی که هم خودت بخوری و هم به دیگری بدهی؟ گفت: خودم اصلا هوس شکلات نداشتم. اگر شکم چرانی می کردم، دیگر نمی شد جلویش را گرفت. همان یک شکلات بس بود.

 

راوی: حمید رضا رمضانی

 

برگزیده هایی از کتاب «دسته یک؛ بازروایی خاطرات شب عملیات»؛ گردآورنده: اصغر کاظمی؛ تهران، سوره مهر، چاپ دهم: 1388 ص 224

 

تاثیر کرونا بر اشخاص در اماکن مقدس

 

مطالب زیر از سایت آیت الله علیدوست نقل شده است (این لینک)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آله الطاهرین

برخی از دانشجویان و طلاب سؤالی را مطرح کرده‌اند؛ سوال این است که در مورد تاثیر کرونا در اماکن مقدس دو نظر ضد هم ابراز شده است؛ و جالب این است که هر دو نظر هم به دین نسبت داده شده است.

 

نظر اول این که برخی گفته اند: برای کرونا زمان و مکان تفاوتی نمی کند. او شعوری ندارد؛ برایش حرم امام رضا یا حرم امام حسین علیهما السلام یا اماکن مقدس با غیر این مکانها تفاوتی نمی کند. و لذا باید ما مسائل بهداشتی و آن چه را که متخصصان گفته اند در این مکانها رعایت کنیم.

 

نظر دومی که برخی دیگر ابراز کرده‌اند، و به گروه اول هم به شدت حمله کرده‌اند؛ گفته اند که مکان تاثیر گذار است؛

تعبیر بی ادبانه نسبت به پروردگار

 

استاد فاطمی نیا:
 
جمله ای بین بعضی از مردم معروف است که باید ترک شود چرا که بی ادبی به ساحت خداوند است. و آن جمله این است که کسی که قادر به گرفتن روزه نیست و به دستور خدا روزه نمیگیرد ، به دیگران می گوید «سعادت روزه گرفتن نداشته»!
این چه جمله ای است ؟! تو به دستور خدا روزه نگرفته ای ! این جمله یعنی خداوند با فرمانش مرا بی سعادت کرده است ! این بی ادبی به درگاه خداست.
 
همان طور که روزه دار به امر خدا عمل می کند ، کسی هم که به سبب مریضی روزه نمی گیرد ، به فرمان خداوند عمل می کند.

 

برگرفته از کانال استاد فاطمی نیا در ایتا

 

محل رفع مشکل یکی از بزرگان حنفی

 

استاد فاطمی نیا:

اینکه به امام کاظم (ع) باب الحوائج میگویند ، فقط مختص ما شیعیان نیست ، بلکه قدمای اهل تسنن هم به این مطلب قائل هستند.

در جلد اول تاریخ بغداد از قول یکی از بزرگان حنبلی می نویسد : « هرگز نشد که مشکلی برای ما پیش آید و در کنار قبر موسی بن جعفر حاضر شوم و این مشکل برایم حل نشود».

 

-----------------------------------

پی نوشت:

قال أنبأنا أحمد بن جعفر بن حمدان القطیعی قال سمعت الحسن بن إبراهیم أبا علی الخلال یقول ما همنی أمر فقصدت قبر موسى بن جعفر فتوسلت به الا سهل الله تعالى لی ما أحب. (تاریخ بغداد؛ خطیب بغدادی، چاپ دار الکتب العلمیه بیروت، ج 1  ، ص 133 )

مقام معظم رهبری جلسات اخلاق چه کسی را اغلب گوش می کند؟

 

بخشی از دیدار صمیمی مقام معظم رهبری با برادر قدیمی و عزیز خود که نکات جالب دارد:

 

 حضرت آقا (ارواحنا فداه): ... بنده هم به سهم خودم قدر  جناب آقای مصباح را می‌دانم. واقعاً می‌دانم که ایشان چه وزنه‌ای هستند در کشور و در اسلام؛ و حقاً و انصافاً ما امروز نظیر ایشان را، حالا به این تعبیر بگوییم، خیلی نادر، نظیر جناب آقای مصباح ممکن است که وجود داشته باشد. با این  غزارت علمی و عمق علمی و احاطه و وسعت، و با این آگاهی و بینش، و با این صفا. این سه جهت در ایشان جمع است: هم علم هست، هم بصیرت به معنای حقیقی کلمه هست، و هم صفا هست؛ این سه تا با همدیگر جمع شدنش خیلی ارزشمند است و خدای متعال وجود ایشان را برای ما، برای انقلاب نگه دارد ان‌شاء‌الله و محفوظ بدارد، وجود ایشان را سالم بدارد که بتوانند همه از برکات ایشان استفاده بکنند، و خداوند کسان ایشان، آقازاده‌های محترم‌شان، داماد محترمشان، همسر محترمشان، و اولاد ایشان را، دیگر عروس‌ها، دامادها، همه را ان‌شاء‌الله خدای متعال مشمول رحمت و لطف و هدایت خودش قرار بدهد .

...

 

حضرت آقا (ارواحنا فداه): جناب‌عالی درس و بحث دارید؟

علامه مصباح: درس و بحث را ما خیلی وقت است که تعطیل کرده‌ایم.

حضرت آقا (ارواحنا فداه): عجب!

علامه مصباح: ]فقط[ بحث‌های خیلی مختصری

...

آقای محمدی عراقی: درس اخلاق در دفتر حضرت‌عالی، ماه مبارک رمضان را هر شب ]دارند[

حضرت آقا (ارواحنا فداه): بله؛ هرچه از آنها که پخش شده من گوش کردم؛ واقعا انسان استفاده می‌کند. یک وقتی به ایشان عرض کردم من، چندسال پیش از این، ماه رمضان عصرها ]تلویزیون[ پخش می‌کرد؛ من غالباً گوش می‌کردم و بهره می‌بردم، استفاده می‌کردم.

 

 علامه مصباح: از طرف همه آقایان و خانم‌ها از این‌که بزرگواری فرمودید و گوشه‌ی چشمی به ما فرمودید، صمیمانه تشکر می‌کنم و صادقانه عرض می‌کنم، ما راضی به زحمت نبودیم و این کمال افتخار ما است که گوشه‌ی چشمی به این مجموعه داشته باشید و مشمول دعاهایتان قرار بگیریم، ان‌شاء‌الله.

حضرت آقا (ارواحنا فداه): وظیفه ما بود و فرصتی بود، و هست برای ما. خب؛ اگر اجازه بفرمایید، مرخص بشویم.

 

 

 

بخشی از دیدار مورخه 20 بهمن 1389  (کلیک کنید)

 

نگرانی امروز دشمنان

 

امروز نگرانی دشمن از انقلاب علمی‌ ای است که ذیل انقلاب اسلامی شکل گرفته است. این  انقلاب علمی یعنی قیام دانشمندان با ایمان در برابر انحصار وانحراف علم. این یک انقلاب علمی در سطح جهان است که کسانی نه تطمیع می‌شوند و نه می‌ترسند. این همان موضوعی است که در بیانیه گام دوم انقلاب رهبر معظّم انقلاب بر روی آن تأکید می‌کنند و می‌فرمایند که امروز سنگ بنای یک انقلاب علمی ایجاد شده است.

 

شهیدان ما یک انقلاب در علم ایجاد کردند و به علم یک بُعد جدید بخشیدند و آن، جهت الهی است که علم را در جهت منافع ملت‌های مستضعف پیش می‌برد نه مستکبران. شهدای هسته‌ای ما این انقلاب علمی را ذیل انقلاب اسلامی رقم زدند.

 

دانشمندانی مثل فخری‌زاده، شهریاری، رضایی‌نژاد، علیمحمّدی و احمدی روشن ایستادند و نترسیدند و علم را جهت دادند. علم را در جهت و مسیر  متعالی برای بشریت قرار دادند، در جهت منافع ملت‌های محروم نه یک مشت مستکبر قلدری که از هیچ جنایتی ابا ندارند.

 

(بخشی از سخنرانی دکتر سعید جلیلی در وبینار بسیج اساتید دانشگاه های کشور)

 

ویژگی اصلی انسان مترقی

 

کشور مترقى این است که افرادش مترقى باشند. فرد مترقى آن است که وظیفه‏ شناس باشد، وظایف اداریش، وظایف الهیش. اگر انسان وظیفه‏ شناس شد، یک انسان مترقی است؛ یک انسان عادل است. (امام خمینی رحمة الله علیه)

 

صحیفه امام، ج‏9، ص: 17

 

 نکته: یک دوره خواندن صحیفه امام برای ما نیاز است تا جهت زندگی و مسیر جدیدی آغاز کنیم... ان شاء الله

 

برای ما ننگ است که ...

 

امروز ضد انقلاب‏ کسى‏ است که آن کارى که مشغول هست، در آن کار سستى کند، در آن کار بیکارى کند یا وادار کند اشخاصى را که آنها کم کارى کنند، از زیر بار شانه خالى کنند که این ضربه ‏اى است به کشور خودشان....

 

اگر یک ملتى نخواهد آسیب ببیند باید این ملت اولًا با هم متحد باشد،

 و ثانیاً در هر کارى که اشتغال دارد او را خوب انجام بدهد.

 

... براى ما ننگ است که در ارزاقمان دستمان را پیش امریکا دراز بکنیم. ما باید جدیت کنیم. خداوند به ما، هم زمین داده، هم آب داده است و هم برکات آسمانى هست. باید کار کنیم تا خودکفا باشیم. بلکه ان شاء اللَّه صادرات هم داشته باشیم. شما برادرها الآن عبادتتان این است که کار بکنید. این عبادت است. همان طورى که فرض کنید آمدن به زیارت حضرت معصومه- سلام اللَّه علیها- عبادتى است، کار کردن هم یک عبادتى است و شاید از بسیارى از مستحبات بالاتر باشد.

 

بخشی از سخنرانی امام خمینی (رحمة الله علیه) در جمع کارکنان ذوب آهن اصفهان مورخه 12 دی ماه 1358

صحیفه امام ج 12 ص 1 و 2

 

دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید...

 

امّ‏ البنین‏ مادر حضرت ابا الفضل «علیه السلام» و همسر امیر المؤمنین پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى عقیل، برادر حضرت امیر، به همسرى على « علیه السلام » در آمد. نامش «فاطمه بنت حزام»، از قبیله «بنى کلاب» و خواهر «لبید» شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‏ اى ریشه ‏دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نیز بسیار مهربان بود.

 

ثمره ازدواج على « علیه السلام » با او چهار پسر بود، به نامهاى: عباس، جعفر، عبد اللّه و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا به شهادت رسیدند.

امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‏ رفت و بچه‏ هاى عباس را نیز به همراه مى‏ برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‏ خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع مى‏ شدند و مى ‏گریستند. اشعارى هم درباره عباس سروده بود.

وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‏ گفتند، مى‏ گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده ‏اند:

 

لا تدعونّى و یک امّ البنین‏		تذکّرینى بلیوث العرین‏
کانت بنون لى ادعى بهم‏		و الیوم اصبحت و لا من بنین ...

 

منبع: فرهنگ عاشورا، جواد محدثى ،ص:55 و 56

 

نماز در میدان مین دشمن

 

[برای تکمیل شناسایی] از بی سیم چی جدا شدیم و از داخل روخانه پر آب با مشکلات فراوان به پشت مواضع دشمن رفتیم.

در آنجا مشغول بررسی اوضاع عقبه نیروهای عراقی بودیم که عناصر کمین دشمن با استفاده از دوربین دید در شب، ما را دیدند و به سوی ما آتش گشودند، به طوری که مجبور شدیم از سمت دیگری به نیروهای خودی ملحق شویم و به همین دلیل راه را گم کردیم و در میدان مین دشمن گرفتار شدیم.

 

در این درگیرری قطب نما از کار افتاد و ما سمت خودی و دشمن را نمی شناختیم ولی شهید مصطفی پژوهنده با آرامش خاصی به من گفت: «اول نماز بخوانیم که اگر شهید شدیم، بی نماز از دنیا نرفته باشیم».

 

شهید پژوهنده در همان میدان مین بدون این که کوچکترین اعتنایی به وضعیت مخاطره آمیز آن داشته باشد، در همان محل مشغول نماز شد. در آن لحظات بحرانی او به چهار جهت نماز خواند و بعد از دعا و نیایش آماده خروج از میدان شدیم و با تلاش فراوان راه را پیدا کردیم و به مواضع اولیه برگشتیم.

 

منبع: کتاب سیره شهدای دفاع مقدس ج 17 ص 72 و 73

 

کار نباید در حد حرف و شعار باشد

 

شهید ولی الله نیکبخت بسیار متواضع بود. همه ما فکر می کریدم که او یک کارمند عادی جهاد است. بعدها فهمیدیم که او مسئول جهاد است.  [تلاش برای] بنیانگذاری سپاه و جهاد سازندگی از جمله کارهایی بود که او انجام داده بود.

 

خبرنگاران رادیو و تلویزیون و روزنامه ها همیشه سعی داشتند به نحوی با او مصاحبه کنند. وی زیر بار نمی رفت و می گفت:

«ما هنوز هیچ کاری نکرده ایم. هرگاه که توانستیم فقر و محرومیت را در منطقه از بین ببریم آن موقع شما آن را گزارش کنید. اگر الان من بگویم که فلان و فلان کار شد و فلان کار خواهد شد، اینها همه شعار است. کار نباید در حد حرف و شعار باشد، باید عملمان بیش از حرف زدنمان باشد».

 

منبع: کتاب سیره شهدای دفاع مقدس ج 17 ص 57

 

نکته: باز هم ماییم و شرمندگی از شهدا
حتی در زندگی روزمره هم زیاد شعار می دهیم (کسی که در زندگی روزمره زیاد شعار بدهد وقتی مسئول شد همین آش است و همین کاسه؛ کاری هم با سخنرانی های برخی مسئولان ندارم).

خجالت کشیدم

وقتی ماجرای زیر را نوشتم دنبال عنوان مناسب بودم، از اصل ماجرا در مقایسه با رفتار خودم و برخی مسئولان خجالت کشیدم. به یاد شهید محمد رضا قدمی دو درس از این شهید را به نقل از کتاب سیره شهدای دفاع مقدس ج 17 ص 54 و 55 بازنویسی می کنم:

 

 بسیاری از اوقات که جهت انجام خدمت و نظارت کارها به روستاها می ررفت تا دیر وقت در منطقه بود و شب هنگام گرسنه به خانه بر می گشت وقتی از او می پرسیدند که چرا از صبح تاکنون چیزی نخورده ای؟ می گفت: «صلاح نیست مزاحم روستائیان بشوم».

 

یا وقتی همسرش به او می گفت: «ما هم در زندگی حقی داریم اگر ممکن است کمتر درگیرِ کار باش». در جواب می گفت: «من برای خدمت به این استان آمده ام و اگر افرادی مثل من این کارها را انجام ندهد، پس چه کسی باید این کارها را انجام دهد؟ در برابر ساعت هایی که کار می کنم حقوق می گیرم، کمی هم باید برای رضای خدا کار کرد، اجر شما را هم خدا می دهد».