وعده های ....
هر کدام از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دغدغه ای دارند و بر اساس آن ها وعده می دهند:
وعده بهبود اوضاع اقتصادی ...
وعده تقویت امنیت مردم ....
وعده بهبود کسب و کار ...
وعده تعامل با همسایگان و دنیا ....
وعده رفع نیازهای مالی مردم...
وعده کمک به محرومان و نیازمندان....
وعده مبارزه با فساد ....
در هر کشوری بدون توجه به دین و نوع حکومت داده می شود یعنی هر حکومتی فارغ از دین و آیین، وظیفه تامین اینها را دارد چنان که نمونه های آن را در کشورهای مختلف می بینیم. نظام شاهنشاهی و نظام های آپارتاید و دیکتاتوری ها هم که این وعده ها را می دهند! نظام های لیبرال و کمونیست ها هم این وعده ها را می دهند. تفاوت وعده های نظام اسلامی با این وعده ها در چیست؟ آیا حکومت اسلامی هم فقط به این موارد فکر کند؟
در پاسخ این جمله از آیت الله مصباح را نقل می کنم که فرمودند:
«آن مصالحی که ما در تشکیل حکومت می خواهیم، تنها آن مصالحی نیست که همه عقلا می خواهند. آن که همه عقلا می خواهند ما هم می خواهیم؛ امنیت می خواهیم، تأمین نیازمندی های زمین مانده می خواهیم، دفاع می خواهیم، همه اینها هست اما در یک حکومت دینی فراهم کردن زمینه رشد انسانی و رسیدن به تعالی که عبارت است از قرب خدا، نیز مطلوب است.» (منبع)
کدام نامزد برنامه، توان و کارنامه اجرایی رساندن مردم به تعالی را دارد؟ نامزد تراز انقلاب اسلامی کدام گزینه است که فراتر از دیدگاه همه حکومت ها، برنامه و کارنامه متناسب با دولتمرد اسلامی دارد؟
نکته: بی دلیل نیست که به آیت الله مصباح می گویند: عمار انقلاب