حیات طیبه در قرآن

 نویسنده در این مقاله سعی کرده‌است به بررسی مفهوم حیات طیبه در قرآن، با کمک آیات قرآن بپردازد، وی در این زمینه آیه 97 سوره نحل یعنی آیه «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ » را محور قرار داده و با بررسی معنای حیات و طیبه و با ذکر موارد کاربرد آنها در قرآن؛ همچنین با شمردن نتایج ایمان و عمل صالح که در بسیاری از آیات در کنار هم ذکر شده‌اند؛ نتیجه می‌گیرد که خداوند به هر فرد مومنی که عمل صالح انجام دهد نوعی حیات واقعی می‌بخشد، این حیات که در قرآن از آن به «حیات طیبه» تعبیر شده‌است «محو شدن در ذات باریتعالی» است و به هریک از مؤمنان به تناسب عمل صالحی که انجام می‌دهند مرتبه‌ای از آن را عطا می‌فرماید.

واژگان کلیدی: قرآن، ایمان، عمل صالح، حیات، طیبه

مقاله اخیر حاصل مطالعه ای در مرداد سال 1384 است. (متن پی دی اف مقاله)